به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پروفسور لیندا رسر و همکارانش در دانشگاه جان هاپکینز بیش از دو دهه است که روی ژن های خانواده HMG کار می کنند. چند سال پیش آن ها موش ترانس ژنی را تولید کردند که سطوح بالایی از HMGA1 را بیان می کرد و از آن برای مطالعه بیماری لوکمیا استفاده کردند. آن ها در روند مطالعاتی شان متوجه شدند که روده های این جانور در مقایسه با موش های طبیعی بزرگ تر و سنگین تر بود و مملو از پولیپ بود. در ادامه آن ها سلول های روده ای این موش های ترانس ژن را برای تعیین این که کدام سلول ها این ژن را بیان می کنند مورد ارزیابی قرار دادند و مشاهده کردند که این ژن فعال و پروتئین مربوط به آن در سلول های بنیادی موجود در کریپت ها یا شیارهای عمیق پوشش روده ای متمرکز شده اند. بعد از جداسازی این سلول های بنیادی از موش های ترانس ژن و موش های طبیعی، محققین دریافتند که آن هایی که حامل HMGA1 هستند تقسیم بسیار سریع تری دارند و طی فرایند خود نوزایی سلول های دختری زیادی را تولید می کنند و این سلول های بنیادی ترانس ژن می توانند ارگانوئیدهای روده ای را نیز در آزمایشگاه تولید کنند که در مقایسه با نمونه های جداسازی شده از موش های طبیعی، سلول های بنیادی بیشتری دارند. بررسی بیشتر نشان داد که این ویژگی های غیر معمول از توانایی HMGA1 برای روشن کردن ژن های مختلف دخیل در مسیر Wnt حاصل می شود که پروتئین و مسیر حیاتی برای تکوین جنینی و فعالیت سلول های بنیادی است.

پایان مطلب/